Tarcia pomiędzy sunnicką Arabią Saudyjską, a szyickim Iranem spotęgowały do granic możliwości po tym, jak Rijad stracił saudyjskiego szyickiego kleryka – Nimra al Nimra. Ale różnice między tymi dwiema grupami muzułmanów były daleko idące. Po raz pierwszy poróżnili się oni w roku 632, kiedy zmarł prorok Mahomet.
Muzułmanie zaczęli się zastanawiać, kto będzie jego następcą. Niektórzy mówili, że władza powinna być wyznaczona przez łaskę Bożą i że znajome pokrewieństwo z Mahometem było wystarczającym znakiem, aby wybrać przyszłego przywódcę. W tym sensie szyici uważali, że najlepszym kandydatem był Ali – kuzyn Muhammada.
Inna grupa, znana obecnie jako sunnici, wyraziła swoje niezadowolenie z faktu wyznaczenia proroka sukcesją krwi. Dla nich musiał być wybrany przez większość członków społeczności muzułmańskiej. Dla sunnitów – Abu Bakr, powiernik proroka był pierwszym następcą. Za nim wyznaczyli dwie inne osoby z najbliższego otoczenia Muhammada. Ali był na czwartek pozycji. Zwolennicy Ali nie uznali jednak Abu Bakra ani pozostałych dwóch następców.
Szyici są oddani rodzinie proroka, w szczególności Ali i jego dwóm synom, Hassanowi i Husajnowi. Imam Husajn został zabity wraz z całą rodziną w 680 r. Każdego roku obchodzą oni rocznicę jego śmierci, w której uczestniczą miliony pielgrzymów.
Różnice.
Szyici i sunnici mają wiele wspólnych przekonań i praktyk, zwłaszcza filary islamu, które obejmują pielgrzymkę do Mekki i pięć codziennych modlitw. Szyici uważają Ali za pierwszego następcę proroka i uważają go i jego jedenastu następców (imamów) za wzór do naśladowania. Islam szyicki posiada hierarchie duchowne, z różnymi stopniami religijnymi (imam, ajatollah). Uważają oni, że dwunasty następca proroka, który zaginął, powróci na ziemię, aby ustanowić sprawiedliwość i pokój przed dniem sądu ostatecznego. Szyiccy muzułmanie wspominają Ali w wyznaniu wiary (shahada). Mają inne dni świętowania i żałoby niż sunnici, oparte na ich czci dla rodziny proroka.
Według statystyk na świecie jest nieco poniżej 1,6 miliarda muzułmanów, z czego około 90 procent to sunnici. Pozostałe 10% składa się z różnych gałęzi szyicyzmu. Podział obu gałęzi islamu jest bardziej zrównoważony na Bliskim Wschodzie, z licznymi społecznościami szyickimi w Iranie, Iraku i Bahrajnie. Są one również obecne w Syrii, Libanie i Jemenie.
Iran jest krajem, w którym żyje najwięcej szyitów na świecie – 90% z 79 milionów mieszkańców tego kraju i kraj ten ma tendencję do okazywania solidarności z mniej licznymi społecznościami w innych krajach. Istnieją również gałęzie szyickiego islamu w trzech krajach sąsiadujących z Iranem: Azerbejdżanie, Pakistanie i Afganistanie, a także w Indiach.
Arabia Saudyjska, gdzie odbywają się pielgrzymki do Mekki i Medyny, jest uważana za centrum islamu sunnickiego i jego króla, „strażnika dwóch świętych meczetów” tych miast. Uniwersytet Al Azhar w Kairze jest najważniejszą instytucją akademicką islamu sunnickiego i punktem odniesienia dla wierzących.