Od początku istnienia chrześcijaństwa istniały różnice w rozumieniu drogi, jaką powinien podążać Kościół, sposobu interpretacji Ewangelii itp. Wszystko to doprowadziło do pojawienia się znanych herezji, z których najbardziej znane pojawiły się w średniowieczu lub w epoce nowożytnej, choć na przestrzeni dziejów znajdziemy ich znacznie więcej.
Definicja herezji
Słowo to odnosi się do zbioru zasad lub teorii religijnych, które są sprzeczne z ustalonymi dogmatami i które próbują zmienić system, dzięki któremu dana religia jest podtrzymywana.
Kiedy tak się dzieje, przywódcy religijni decydują się uznać dany prąd myślowy za herezję, a tych, którzy za nim podążają, za heretyków, zmuszonych do zaprzestania przynależności do łona Kościoła, a zatem są prześladowani w celu wyeliminowania jakiegokolwiek dokumentu, który mógłby zostać wykorzystany do stworzenia większej niestabilności w ramach religii.
Arianizm – jedna z najbardziej znanych herezji w chrześcijaństwie
W 317 roku odbył się sobór w Nikomedii, na którym Konstantyn „Wielki” i elita Kościoła bizantyjskiego ekskomunikowali Ariusza, jeśli nie zaprzestanie on swojego sposobu rozumienia Ewangelii.
Ariusz był kapłanem, który udał się na dalekie krańce Imperium, wchodząc w kontakt z plemionami barbarzyńskimi, które próbował przyciągnąć do chrześcijaństwa mieszając się z ich kulturą. Nie było to dobrze widziane przez elity kościelne, gdyż wywoływało pewną wrogość ze strony ludu wobec tych przywódców, którzy szukali tylko ziemskich, a nie niebieskich bogactw.
Była to jedna z najważniejszych herezji wczesnego chrześcijaństwa, bowiem po upadku Cesarstwa Rzymskiego plemiona te znalazły się w granicach Imperium, a wraz z nim powstało szereg królestw. O tym jak upadło Cesarstwo Rzymskie przeczytasz w zolnierzewykleci.pl
W ramach tej nowej formy rządów dochodziło do wielkich napięć między chrześcijanami a arianami, którym zabroniono zawierać małżeństwa, gdyż należeli do herezji. Z czasem arianie nawracali się na katolicyzm, aż herezja zanikła.
Ikonoklazm
W VIII wieku w Bizancjum pojawił się nowy element rozdrabniający Kościół. Przy tej okazji pojawiające się teorie były skierowane przeciwko kultowi obrazów, który zaczynał być przesadzony w całym świecie chrześcijańskim.
Zwolennicy tego nowego nurtu ostrzegali, że kult obrazów powoduje utratę z oczu prawdziwego znaczenia chrześcijaństwa. Była to herezja bardzo trudna do stłumienia, stwarzająca wielkie problemy polityczne, podczas których grabiono kościoły i niszczono wszystkie obrazy, pozostawiając jedynie krzyż jako główny symbol Kościoła.
Był to okres, w którym Bizancjum zaczęło tracić znaczną część swojego terytorium, gdyż pogrążyło się w głębokich wojnach wewnętrznych, które skutkowały pojawieniem się islamu w tym regionie.